Herşeyden biraz bulundurmalı insan kendinde…Hüzünden,kaygıdan bile…Kararında olduğunda yararı bile vardır…Hayata karşı motive eder,güçlükler karşısında direnç kazandırır ….Biraz hüzünden kimseye zarar gelmez…duyguları besler…O müthiş sözler,besteler,şiirler hep hüznün getirdikleridir…
‘acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir’ der mesela SEZEN AKSU
‘birikip yeniden sıçramak için ,elde var hüzün’ der ATTİLA İLHAN….
Hüzün insan hayatının olmazsa olmaz bir parçasıdır…Sürekli bizimle olmasa da gelmek için hep bahaneler arayan yüzsüz bir misafirdir…Belki bir şarkının notalarında ,belki baharda açan bir çiçeğin renginde,belki de esen bir rüzgarın getirdiği parfüm kokusunda,bir film karesinde,yediğimiz yemeğin tadında,duyduğumuz bir ambulans sesinde,bir anne elinde,bir çocuk gülmesinde…
Acaba en çok özlediğimiz şeyler için mi hüzünleniyoruz? Yoksa bizimle olmasını istediklerimize mi?Özlem, hüznü tutuşturur…Hüzün,hatırlatıcıdır…Ağız dolusu kahkahalar atarken,birden yutkunup,uzaklara dalıp gitmeniz de bu yüzdendir…Flulaşmış her bir ayrıntının netleştiği zemindir biraz da ,hüzün…Ayrılıklar,kayıplar,yaslar öyle kolay yakasını bırakmaz insanın…Sürekli zihni meşgul eder.Olayları defalarca düşünmeye iter ve düşündükçe karanlık kalmış ayrıntılar aydınlanır,netleşir,anlamını bulur..Bir duygunun,düşüncenin ve durumun netlik kazanabilmesi için gerekli olan sihir hüzünde saklıdır..
.O halde hüzün sizi korkutmasın,bastırmayın hüzünlerinizi...Kocaman yer açın yüreğinizde...Hüznün olmadığı yürekler hep çok eksiktir....
